Metody i formy pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym powinny być jak najlepiej dobrane do rozwoju dziecka. Podczas ich doboru należy przede wszystkim uwzględnić wiek dziecka, jego zainteresowania oraz możliwości a także sytuacje środowiskową i rodzinną wychowanka. Aby metody pracy idealnie dobrane muszą spełniać swoje zamierzone cele. Znawca tematyki M. Kwiatkowska twierdzi iż najlepsze wyniki osiągają metody czynne wraz z połączeniem metod słownych i percepcyjnych.

Według Iwanickiej „Rozwój procesów poznawczych umożliwia dziecku nie tylko poznawanie otaczającej rzeczywistości, ale także sprawia, że dziecko w określony sposób ustosunkuje się do niej, rozszerzając jednocześnie zasięg sytuacji społecznych, w których uczestniczy. W kontaktach z innymi osobami – dorosłymi i rówieśnikami – dziecko zaczyna coraz bardziej zdawać sobie sprawę ze swoich możliwości, tworzy sobie wyobrażenia o sobie samym i szuka swojego miejsca w społeczności. Stanowi to znaczący regulator zachowania się dziecka, wpływa na jego stosunek do rzeczy i osób. Jest jednocześnie dominującą cechą emocjonalno-społecznego rozwoju dziecka” Rozwój emocjonalno-społeczny to długotrwałe procesy, które są nieodzownie ze sobą połączone, co stanowi najważniejszy czynnik kształtowanie osobowości u dziecka.

Okres przedszkolny dziecka obejmuje okres od 3 do 6 lat. Oznacza on czas przygotowania dziecka do podjęcia przez malucha obowiązku szkolnego. Jest to ponadto moment silnego rozwoju fizycznego, a także emocjonalno-społecznego. Dziecko w tym okresie przechodzi poważne zmiany w postrzeganiu świta a także socjalizuje się ze społeczeństwem.

Agresja u dzieci jest zjawiskiem niezwykle często występującym zarówno w przedszkolu jak i w szkole. Nie dziwi więc fakt, że tematyka ta jest przedmiotem rozważań wielu pedagogów i psychologów, które swoje odzwierciedlenie znajdują w licznych opracowaniach i publikacjach.

Dzieci w okresie przedszkolnym charakteryzują się głównie konkretno-wyobrażeniową formą myślenia. Mimo, iż nie jest już sytuacyjne, to jednak nie stanowi samodzielnej, odrębnej czynnosci poznawczej. Pojęcie rozwoju psychicznego to,,proces kolejnych przeobrażeń psychiki i zachowania człowieka od urodzenia do zakończenia życia, szczególnie intensywny do czasu osiągnięcia pełnej dojrzałości.

Drodzy Rodzice, jeśli po tym tekście spodziewacie się dowiedzieć, jak zmienić swoją pociechę w Mozarta w jeden weekend, możecie poczuć się nieco rozczarowani. Jednak jeżeli chcecie poznać proste pomysły na ułatwienie sobie i swoim dzieciom codziennych wyzwań, polepszenie organizacji i dyscypliny oraz wpuszczenie w Wasze życie radości i optymizmu, ten tekst jest właśnie dla Was.

Jak ciekawie spędzić czas z czterolatkiem. Zabawy z dzieckiem czteroletnim mogą być ciekawą formą spędzania czasu, nie tylko obowiązkiem. Daje ona obopólne korzyści zarówno dziecku jak i opiekunowi.

Nawet w wieku 3 lub 4 lat, dziecko jest bardzo zainteresowane swoją własną osobą. Ma wyraźne sympatie i antypatie, a jego osobowość rozwija się z każdym dniem. Posługuje się coraz lepiej za pomocą słów, by wyrazić, jak się czuje w danej sytuacji. Oznacza to mniejsze napady złości, jednak nie do końca gwarantuje zmniejszonego pokładu emocjonalnego. Jego nastrój może zmieniać się drastycznie począwszy od jednej chwili do drugiej. Chociaż twój 3-latek zaczyna rozumieć emocje, nadal ma bardzo małą kontrolę nad nimi. Jeśli nie znajdzie coś interesującego lub śmiesznego, staje się smutny, zły, albo wybucha płaczem.

Nawyki żywieniowe kształtowane są do 10 roku życia, a następnie wciąż mogą być modyfikowane, lecz raz ukształtowane złe nawyki jest bardzo trudno zmodyfikować. Dieta w okresie dzieciństwa pełni więc ogromną rolę w kształtowaniu tych nawyków.

Wrzesień. Koniec lata, początek jesieni. Jest to miesiąc kolorowych drzew, spadających liści, czas zbierania kasztanów i grzybów. Jest to też czas zmian. A dla naszych trzyletnich pociech - nawet dużych zmian. Przedszkole - nowe miejsce, pani w przedszkolu - choćby najmilsza - dla dziecka na początku jest obcą osobą. Dużo dzieci, hałas, konieczność dostosowania się do grupy - to wszystko sprawia, że dziecko bardzo przeżywa pójście do przedszkola. Wiadomo, że każda nowa sytuacja w której się znajdziemy jest stresująca. Dla trzyletniego dziecka taka zmiana jest dużym stresem i przeżyciem, dlatego rodzice powinni starać się jak najszybciej oswoić go z nową sytuacją i pomóc mu dostosować się do nowej roli, jaką jest bycie przedszkolakiem.