Przedszkolak

Wrzesień. Koniec lata, początek jesieni. Jest to miesiąc kolorowych drzew, spadających liści, czas zbierania kasztanów i grzybów. Jest to też czas zmian. A dla naszych trzyletnich pociech - nawet dużych zmian. Przedszkole - nowe miejsce, pani w przedszkolu - choćby najmilsza - dla dziecka na początku jest obcą osobą. Dużo dzieci, hałas, konieczność dostosowania się do grupy - to wszystko sprawia, że dziecko bardzo przeżywa pójście do przedszkola. Wiadomo, że każda nowa sytuacja w której się znajdziemy jest stresująca. Dla trzyletniego dziecka taka zmiana jest dużym stresem i przeżyciem, dlatego rodzice powinni starać się jak najszybciej oswoić go z nową sytuacją i pomóc mu dostosować się do nowej roli, jaką jest bycie przedszkolakiem.

Dzieci często rano przed wyjściem płaczą, nie chcą iść do przedszkola, histeryzują i ciężko je uspokoić.
Jak długo może trwać taka sytuacja? Nawet do trzech miesięcy. Oczywiście wszystko zależy od dziecka. Niektóre oswajają się już w ciągu dwóch pierwszych tygodni, a inne potrzebują do tego o wiele więcej czasu. Najtrudniej jest dzieciom, które są z natury nieśmiałe i spokojne. Jest im dużo trudniej zintegrować się z grupą, bardziej przeżywają rozstanie z rodzicami, w trakcie zajęć są wycofane, nie chcą brać czynnego udziału w grach i zabawach.

Co zrobić żeby pomóc dziecku w tej nowej i trudnej dla niego sytuacji?
W przedszkolach, przed rozpoczęciem roku szkolnego, często są organizowane tzw. spotkania adaptacyjne. Warto poświęcić czas i wybrać się z dzieckiem na takie zajęcia, pozna ono wtedy miejsce, w którym przecież już niedługo będzie spędzało pół dnia. Pozna panią przedszkolankę, pozna kolegów i koleżanki, zapozna się z nowym miejscem, ale najważniejsze jest to, że wtedy będzie z rodzicem, który będzie je wspierał w poznawaniu wszystkiego. Warto również przed rozpoczęciem roku szkolnego opowiadać dziecku o tym jak będzie wyglądał jego dzień w przedszkolu, co będą robić i zaznaczyć, że mimo iż mamusia i tatuś będą w pracy to będą o nim myśleć i tęsknić.

Często okresowi adaptacyjnemu towarzyszą objawy chorobowe takie jak np. biegunka, wymioty, ból brzuszka, głowy, ręki, nogi. Nie wolno lekceważyć żadnych objawów, ani bagatelizować tego, co mówi dziecko. Bardzo często się zdarza, że są to objawy psychosomatyczne, na tle nerwowym - dziecko stresuje się pójściem do przedszkola - jednak należy sprawdzić czy dziecku faktycznie nie dolega nic poważniejszego. W takich sytuacjach dzieci często proszą o pozostanie w domu, jednak jeżeli dziecko jest zdrowe to nie należy ulegać tym prośbom. Pozostanie w domu nie rozwiąże problemu a tylko wydłuży czas adaptacji w przedszkolu.

Często się zdarza, że dużym problemem jest dla dziecka jedzenie posiłków w przedszkolu. Bywa tak, że jedzenie po prostu nie smakuje naszemu maluchowi, ale nie dlatego że jest niesmaczne, ale dlatego, że różni się od jedzenia domowego. Nie należy robić z tego problemu, ani tym bardziej zmuszać je do jedzenia. Dziecko czując presję tym bardziej się zniechęci. Okazuje się, że dzieci które początkowo nic nie chcą jeść z czasem - obserwując inne jedzące dzieci - zaczynają próbować posiłków.

Innym, równie stresującym elementem dnia dziecka w przedszkolu jest moment leżakowania. Dzieci wtedy przebierają się w piżamki, co jest dla nich czynnikiem stresującym, ponieważ kojarzy im się to z nocą, ze spaniem, z domem. Boją się, że będą musiały zostać w przedszkolu na noc, że rodzice ich nie odbiorą. Często wtedy zaczynają płakać, tęsknią za mamą, za ulubioną podusią, misiem czy kocykiem. Jeżeli wiemy, że nasze dziecko nie zaśnie np bez ukochanego pluszaka, to pozwólmy mu go zabierać ze sobą do przedszkola. Będzie się wtedy czuło bezpieczniejsze, będzie miało coś co miło kojarzy się z domem.

Rozstanie z dzieckiem nie jest łatwe również dla rodzica. Te pierwsze miesiące, ten okres adaptacyjny, jest to ciężki czas, w którym myśli rodziców krążą głównie wokół tematu :"moje dziecko w przedszkolu - jak ono tam sobie radzi?". Rozkojarzenie, nerwy, stres spowodowany rozstanie z dzieckiem, to wszystko sprawia że często ciężko skoncentrować się na pracy lub innych obowiązkach.

Na szczęście okres adaptacji mija, dziecko i rodzice przyzwyczajają się do nowej sytuacji. Życie całej rodziny nabiera nowego rytmu, wszystkie zmiany które nastąpiły przestają być nowością a stają się codziennością i rutyną. I w końcu następuje ten wyczekiwany przez rodziców czas, gdy dziecko z uśmiechem będzie przekraczało próg przedszkola, a po powrocie do domu z radością opowiadało o nowo zawartych przyjaźniach.